بیوگرافی منیژه آرمین نویسنده “ای کاش گل سرخ نبود”
منیژه آرمین (۱۳۲۴، تهران) داستان‌نویس و روان‌شناس ایرانی است که به پیکره‌سازی و سفالگری نیز اشتغال دارد.
سال‌های اول زندگی
وی در زمستان ۱۳۲۴ در تهران و در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. وی از چهار سالگی همراه با بزرگترها به مجالس مثنوی خوانی می‌رفته است و به همین دلیل است که وزن‌های مثنوی در ذهن او کاملاً جا افتاده است.
تحصیلات
وی در سال ۱۳۴۴ دوره تربیت معلم را یک ساله گذراند و به استخدام آموزش و پرورش درآمد؛ و هم‌زمان در رشته روانشناسی دانشگاه تهران ثبت نام کرد. او کارشناس ارشد مشاوره تحصیلی از دانشگاه تربیت معلم، کارشناس روانشناسی از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، کارشناس رشته مجسمه‌سازی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. زمینه‌های فعالیت او معلمی، مشاوره، پژوهش، کارهای مطبوعاتی، خبرنگاری، گزارشگری و کارهای هنری از جمله سفالگری است.
عضویت در هیئت مدیره گروه آبی بیکران هنر، همکاری با مجلات زن روز، پگاه، ندا، ادبیات داستانی و پیام زن، بازرسی انجمن هنرمندان سفالگر معاصر، عضویت هیئت علمی انجمن قلم، عضویت شورای سیاستگذاری دوسالانه هشتم سفال، دبیری نمایشگاه ملی بزرگ زنان سفالگر ایران، در کارنامه‌اش به چشم می‌خورند.
از وی در سال ۱۳۶۴ در بخش ادبیات دفاع مقدس تقدیر شد.
امیرحسین فردی، دربارهٔ او می‌گوید:
بی گمان منیژه آرمین، یکی از زنان نویسنده موفق ایرانی است که در آثارش اصالت‌ها و زیبایی‌های زندگی مردان و زنان این سرزمین دیده می‌شود. به اعتقاد بنده هنوز آرمین با افق و خواسته‌های خود در فضای ادبیات داستانی فاصله زیادی دارد. به نظرم چشمداشت او از ادبیات گسترده است و شوقش برای نوشتن و آفرینندگی بسیار و به همین میزان و مقیاس نیز انتظار ما از ایشان افزون و اشتیاقمان فراوان است.
کتاب خاک عشق دربارهٔ زندگی وی نوشته شده است.
آرمین همچنین دبیر علمی نهمین جایزه ادبی جلال آل احمد بوده است.
استادان خانوم آرمین
استاد داوری، صدیقی و استاد جواد حمیدی از جمله اساتید وی در سفالگری هستند.
گفتاورد
وی معتقد است:انسان در طلب گمشده خویش است. وقتی می‌نویسد، وقتی می‌خواند، وقتی رنگ‌ها را به هم می‌آمیزد یا تندیسی را می‌آفریند، یا حتی وقتی به کشف پدیده‌ای علمی می‌پردازد، باز هم خود را می‌جوید من بی‌رنگ و بی نشان را.
آثار ونوشته های خانوم آرمین
کیمیاگران نقش
این کتاب دربرگیرنده زندگینامه داستانی هفت نقاش مشهور ایرانی استاد سهیلی؛ محمود فرشچیان؛ حسن اسماعیل‌زاده؛ علی کریمی؛ جوادحمیدی؛ استاد بهادری و سید علی‌اکبر صنعتی است.
ای کاش گل سرخ نبود
بوی خاک
شب و قلندر
شباویز
سرود اروند رود ؛ انتشارات مؤسسه انجمن قلم ایران؛ داستان دفاع مقدس
۱۶ سال
